W imię Boga Wszechmogącego Amen.
Stanisław Ulina Uliński, podczaszy ziemi przemyskiej wiadomo czynie tym pismem moim tak stanom szlacheckim jak i kupcom i rzemieślnikom wszelkim, żem założył miasto pod nazwą Ulina pomiędzy rzekami Sanem i Tanwią. Temu miastu nadałem ogrody, place na domy, pola, łąki, na spichrze, których nikt mieć nie może, ani budować prócz obywateli miasta. Także na browary, folwarki place są już wymierzone. Folwarki, browary i słodownie maja być wolne od płacenia czynszu czasy wiecznymi. Daję pasze dla bydła i pozwalam rąbać drwa w lasach przyległych do gruntów miejskich czasy wiecznymi. Sądzić się będą prawem magdeburskim jak w innych miastach królewskich. Na sędziów dożywotnich ja i pospólstwo miasta wybierać będzie dwunastu rajców. Takim sądom wszyscy obywatele miasta podlegać mają. Przy nich albo ja sam zasiadać będę albo człeka godnego poszlę. Co powinni czynić i potomkowie miasta. Cechy między rzemieślnikami być maja, targi także i wolności wszelkich u Jego Królewskiej Mości na przyszłym Sejmie wyproszę. Dan w grodzie sandomierskim we wtorek w dniu Św. Agnieszki Panny Roku Pańskiego 1616.
Stanisław z Uliny - Ulina